“เป้าหมายในการทำงานของเราก็คือการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีและตรงตามมาตรฐานมากที่สุดเราจะพยายามใส่ใจและรับฟังคนไข้เป็นอย่างมาก เพราะคนไข้บางคนเขาอาจจะไม่ได้มีปัญหาด้านร่างกายเพียงอย่างเดียว แต่มีปัญหาจิตใจร่วมด้วย”

พญ. ศุภมาส เชิญอักษร อายุรแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านทางโรคทางเดินอาหาร คุณหมอไม่เพียงดูแลระบบทางเดินอาหารแบบครอบคลุม แต่ยังมีความเชี่ยวชาญในการรักษากลุ่มโรคกระเพาะ กรดไหลย้อน ท้องผูก ลำไส้แปรปรวนและใช้การตรวจที่มีความละเอียดสูงด้วยเครื่อง Manometry ซึ่งเป็นการตรวจการเคลื่อนไหวระบบทางเดินอาหารที่จะช่วยค้นหาความผิดปกติในการทำงาน ด้วยการตรวจแรงบีบและแรงดันของอวัยวะต่างๆ ที่อยู่ภายใน ทำให้แพทย์วินิจฉัยเพื่อค้นหาการรักษาได้อย่างตรงจุดมากขึ้น

“ความรอบคอบ” คือหัวใจสำคัญของการเป็นแพทย์

“เพราะอาการของโรคบางอย่างอาจจะไม่แสดงออกในทันที คนไข้เดินมาหาคุณหมอคนแรก หมอวินิจฉัยไม่ได้ ผ่านไปอีก 12 ชม. เราวินิจฉัยได้ ซึ่งไม่ได้หมายความว่าเราเก่งที่สุด แต่ร่างกายคนเรามันซับซ้อนมากกว่านั้น ดังนั้นเวลาเปลี่ยนคนไข้ก็เปลี่ยนได้เช่นกันเราจึงต้องดูเฉพาะอาการตรงหน้าที่เขาเป็นอยู่เมื่อดูแล้วก็ต้องคิดต่อหรือหากมีความไม่แน่ใจเกิดขึ้น เราควรจะต้องแนะนำคนไข้เสมอว่ามีโอกาสเสี่ยงอะไรบ้างที่จำเป็นจะต้องมาตรวจเพิ่มเติม ดังนั้นเราต้องติดตามและให้ข้อมูลคนไข้อย่างรอบคอบ เพื่อให้ความมั่นใจ สามารถอธิบายธรรมชาติของโรคได้และบอกได้ว่ามีแนวทางการรักษาอย่างไรบ้าง”

ไม่หยุดเรียนรู้. . เพื่อประโยชน์สูงสุดสำหรับคนไข้

“ความรู้ในโลกนี้มันเปลี่ยนไปตลอดเวลา มีอะไรใหม่ๆ เกิดขึ้นทุกวัน ถ้าเราไม่อัพเดทตัวเองก็จะตามคนอื่นไม่ทัน โดยเฉพาะในปัจจุบันนี้คนไข้มีช่องทางการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารเยอะมากขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะกรองไม่ได้ทั้งหมดว่าข้อมูลชุดไหนจริงหรือเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน แต่เมื่อเราเป็นหมอ. . เราก็ต้องอธิบายเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดของเขาให้เป็นถูกได้ ถ้าเราเป็นหมอแล้วไม่พัฒนาตัวเองจะไม่เป็นผลดีกับใครเลย เพราะเราต้องทำงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของคนอื่น คนเราสามารถผิดพลาดกันเรื่องอื่นได้ คนเป็นหมอก็เช่นกัน แต่เราไม่อยากให้ความผิดพลาดนี้เกิดขึ้นกับชีวิตของคนไข้ของเรา”

“เราไม่อยากทำคนเดียวและเก็บความรู้นี้ไว้กับเราจนตาย เราเลยเลือกที่จะสอนคนอื่นให้เขาสามารถมีวิธีคิดหรือมีวิธีการดูแลคนไข้ได้อย่างถูกต้อง เหมือนเราค่อยๆ ปลูกต้นไม้เหล่านี้เอาไว้ในอนาคตเมื่อเขาเติบโตก็สามารสร้างประโยชนให้กับคนอื่นๆ ได้ถ้าเราสร้างคนที่ดูแลคนอื่นต่อจากเราได้หรือทำได้ดีกว่าเรา. . . ก็น่าจะดีกว่าเราทำแค่คนเดียว”